[ad_1]
Zijn sommige PR-bureaus slecht?
Ja. Sommige PR-bureaus zijn gespecialiseerd in vernietiging in plaats van verbetering van de reputatie. Sommige van deze bureaus werken voor regeringen of politieke partijen, andere zijn particuliere aannemers, ze hebben allemaal een vergelijkbare agenda: valse sporen leggen, nepnieuws genereren en sociale media gebruiken om rivalen te verzwakken of te decimeren door de publieke opinie te manipuleren voor snode doeleinden.
Het zijn niet alleen marginale groepen, maar het apparaat van grote overheidsinstellingen zoals de National Security Administration (NSA) en de Joint Threats Intelligence Group in het VK. Er wordt zelfs gezegd dat de NSA blijkbaar negatief online reputatiebeheer heeft gebruikt om de zoekresultaten van sommige mensen in diskrediet te brengen, zoals werd onthuld in het “Disruption: Operational Playbook”.
Ben je ooit het doelwit geweest van online kritiek van een voormalige klant, medewerker of zakenrelatie? Als je dat hebt gedaan, weet je hoe het pijn kan doen. Zeker als het niet waar is. De kritiek kan variëren van iemand die een beetje opgewonden is tot serieus losgeslagen. Maar zelden hebben ze een agenda en de middelen bij de hand om grootschalige vernietiging te veroorzaken. Maar overheden en bedrijven hebben die middelen wel.
Hoe werken negatieve PR-campagnes?
De campagnes die deze bureaus ontwerpen zijn zowel ingenieus als duivels van aard. Het begint met een gerucht dat hier wordt verteld, een halve waarheid daar. Dan verschijnen er op magische wijze documenten die in eerste instantie onschuldig lijken, maar in combinatie met toekomstige bombshells de spil worden in een reeks valse logische bommen.
Met een beetje geloof en voldoende indirect bewijs, zullen mensen met zelfs de kleinste affiniteit voor de boodschap van de leugen het haaksnoer inslikken en zinken. Zeker als het bericht bevestigt wat ze al geloven. Dit wordt bevestigingsbias genoemd.
Hieronder zie je hoe sociale media een informatiebubbel creëren die tegemoet komt aan onze bestaande overtuigingen, waardoor onze bestaande vooringenomenheid wordt versterkt.’ Deze psychologische truc wordt vaak uitgebuit door plegers van nepnieuws.
Westerse spionagebureaus zoals de Britse GCHQ en de NSA besteden blijkbaar veel mankracht en middelen aan online ‘inlichtingen’-operaties die bestaan uit negatieve SEO-tactieken gericht op vijanden van de staat. Ze gebruiken valse namen, verborgen IP-adressen, geplante nieuwsverhalen en andere rook-en-spiegeltactieken om vernietigende of niet-vleiende inhoud over hun doelen te publiceren.
Ze kunnen zelfs zo ver gaan dat ze nepbewijs planten dat later door een anonieme bron wordt “ontdekt” en op een geschikt moment aan de pers wordt doorgegeven. Een paar Google-zoekopdrachten zullen het als “waar” verifiëren en aangezien mensen zo hoog in het vaandel hebben wat Google presenteert, is het des te gemakkelijker te geloven.
Kan PR regeringen vernietigen?
Goed gedaan, ja dat kan. Tijdens de DefCon-conferentie in Las Vegas demonstreerde een heer met de naam Chris Rock (niet de komiek) aan een zaal vol met ongeveer 1000 hackers hoe je een regering overneemt. Het gebruik van aanvallen met negatieve reputatie, hacking, social engineering en zelfs bewapenbare drones die beschikbaar zijn op Amazon kan worden gebruikt om één persoon of een hele regering te vernietigen. In zijn lezing besprak de heer Rock het invoegen van nepnieuws op gehackte overheidswebsites, waarbij geld tussen bankrekeningen wordt verplaatst, niet om te stelen, maar om een schijnbaar (nep) papieren spoor van corruptie te creëren. Vervolgens, op precies het juiste moment, zette hij de bevolking tot revolutie door een online gesprek te beginnen op basis van leugens die zijn team had gezaaid. Hij toonde aan dat het met de juiste middelen angstaanjagend eenvoudig was.
Op wie zijn negatieve online reputatiecampagnes gericht?
Of het nu iemand is die werkt bij een duister PR-bureau, een clandestien PR-lab van de overheid zoals het Russische Internet Research Agency, of een lid van Anonymous, het is nog nooit zo eenvoudig geweest om mensen te targeten met negatieve public relations-programma’s. Google heeft aangekondigd dat ze zich richten op nepnieuwssites. Maar het kan erg moeilijk zijn om dit te doen, omdat het probleem niet de sites zijn, maar de mensen die erop publiceren. Tegen de tijd dat Google een uitgever te lijf gaat, is het kwaad al geschied en zijn de daders allang verdwenen.
Wie is het doelwit van negatieve PR?
Een geweldig stuk van Glenn Greenwald introduceerde het geavanceerde merk van negatieve SEO van spionagebureaus en ging in op de implicaties ervan voor online reputatiebeheer. Zoals Greenwald opmerkte, zijn de belangrijkste doelen van deze tactieken niet de staatshoofden, militaire commandanten of internationale criminelen. Ze zijn veel waarschijnlijker:
- “Hacktivisten” die publiekelijk sympathiseren met groepen als Anonymous en LulzSec
- Mensen die verdacht worden van – maar misschien niet worden beschuldigd van – online financiële misdrijven
- Radicale politieke activisten
- Potentiële klokkenluiders en leakers, zoals Edward Snowden (hoewel hij niet het doelwit van dit programma leek te zijn)
Al zijn staatshoofden net zo kwetsbaar als de aanvaller toegang heeft tot de juiste middelen. Zoals Greenwald opmerkte, is het een beetje zorgwekkend dat mensen die niet van een misdaad zijn beschuldigd – ongeacht hun politiek of motivatie – door verschillende instanties enorme reputatieschade kunnen oplopen.
Hoe werkt negatieve reputatiemanipulatie?
Online reputatiespionage is er in verschillende smaken, sommige sappiger dan andere. Hier is een steekproef:
- Honing vallen. In een klassieke honingval verleidt een agent het doelwit (of huurt iemand daarvoor in). Dit plaatst hen in een compromitterende positie, bij voorkeur met fotografisch of videobewijs (vul hier pornomuziek in). De agent of een medewerker plaatst het materiaal vervolgens online, hetzij op de eigen accounts en sociale-mediaplatforms van het doelwit (na het verkrijgen van zijn of haar wachtwoorden via hacktechnieken) of op websites met hoge autoriteit met zwakke poortwachters.
De agent kan ook geschreven inhoud maken waarin de ervaring wordt beschreven of bewijs van de ontmoeting naar de collega’s, vrienden, buren van het doelwit sturen – iedereen die in de positie verkeert om de reputatie van het slachtoffer online te schaden.
- Valse inhoud. Een agent verzint (of gebruikt overdreven real-life details) om valse of misleidende blogposts, posts op sociale media en websites te maken die het doelwit in een negatief daglicht stellen. Het Pizzagate-fiasco was daar een voorbeeld van.
- Social media en e-mailmanipulatie. Door de wachtwoorden en andere persoonlijke informatie van het doelwit te stelen, kan de agent de sociale media en e-mailaccounts van die persoon infiltreren en beledigende of onflatteuze opmerkingen, foto’s en ander materiaal plaatsen of verzenden.
- Ongeautoriseerde lekken. Agenten kunnen vernietigende informatie over een persoon of bedrijf lekken naar nieuwspublicaties, concurrenten en anderen die mogelijk in een positie verkeren om de internetreputatie van het doelwit te schaden. In veel gevallen is hiervoor slechts een beetje onderzoek nodig met behulp van openbaar beschikbare informatie.
- Aanhoudende campagnes met negatieve inhoud. Met behulp van surrogaten en verschillende verhultechnieken kunnen agenten negatieve recensies, onthullingen en andere onflatteuze inhoud plaatsen op online beoordelingssites zoals Yelp, sites voor consumentenwaarschuwingen zoals RipOffReport, sociale media en zelfstandige websites. Vaak worden ‘straw man’ figuren gebruikt, valse namen en identiteiten online. Al deze locaties kunnen de zoekresultaten beïnvloeden en zeer zichtbare problemen met de webreputatie voor doelwitten veroorzaken.
Ben jij een doelwit?
Bent u een…:
- Leider van een terroristische organisatie
- Hacktivist
- Politiek leider die niet op één lijn zit met de Amerikaanse regering
- Persoon die de NSA bespioneert
Als u geen van de bovenstaande bent, bent u mogelijk geen doelwit. Maar als u geen doelwit bent, kunt u tot op zekere hoogte deelnemen aan de nepnieuwscyclus.
Maar alleen omdat je niet in de klassieke doelgroep past, wil nog niet zeggen dat je het je kunt veroorloven om niet te leren hoe negatief online reputatiemanagement werkt of de kracht van de duistere kant te respecteren. Spionagebureaus hebben geen monopolie op deze tactieken: Iedereen met de middelen om internetdomeinen op te kopen en negatieve inhoud te creëren, kan ernstige schade toebrengen aan u of uw bedrijf voor minder dan $ 100.
Het is van cruciaal belang om uw socialemediakanalen, zoekresultaten, digitale PR en andere online contactpunten in de gaten te houden om potentiële bedreigingen voor uw reputatie te identificeren voordat ze serieus worden. Gebruik bij het maken van uw eigen inhoud SEO-best practices bij het publiceren om deze de beste kans te geven of goed te ranken. En als je denkt dat je online imago wel een opknapbeurt kan gebruiken, lees dan meer over hoe online reputatiemanagement werkt.
Verder lezen: Glenn Greenwalds geweldig artikel